Lezen maakt gelukkig!

LEZEN MAAKT GELUKKIG

‘Dagelijks lezen maakt leerlingen gelukkiger’ hoorde ik docent Nederlands Dylana Abdullah onlangs zeggen in het NOS-journaal. Aanleiding voor dit item was het verschenen rapport van SCP wat onder andere concludeerde dat tieners minder zijn gaan lezen.  Deze docent probeert haar steentje bij te dragen door de leerlingen in haar klas iedere les minstens 5 tot 10 minuten te laten lezen. Een docent naar mijn hart, en ik ben ervan overtuigd dat ze gelijk heeft; dagelijks lezen maakt (iedereen) gelukkiger! 

Lezen laat je reizen naar landen, werelden, culturen en tijden waar je normaal gesproken niet komt. Lezen stimuleert je emotionele ontwikkeling doordat je beleeft wat andere personen zeggen en doen. Lezen zorgt ervoor dat je woordenschat en je taal vrijwel moeiteloos verbeteren. Het leert je ingewikkelde teksten te begrijpen, een vaardigheid die zo nodig is in onze informatiemaatschappij. Maar voor mij is nog het allerbelangrijkste argument; lezen geeft mij rust en ontspanning, ik vind het simpelweg ontzettend leuk om te doen. Het rondlopen in een boekhandel of bibliotheek en daarbij nieuwe boeken ontdekken, vind ik heerlijk. En het gevoel dat je krijgt wanneer je een boek aan het lezen bent wat je eigenlijk niet weg wilt leggen, ik zou niet zonder kunnen. En alhoewel ik mijn leesgedrag heb moeten aanpassen aan een kleine baby in huis, zorg ik er ook nu voor dat ik elke dag aan lezen toekom. Ik heb het simpelweg nodig om me goed te voelen.

LEZEN IS SAAI?

Dit hoor je nog wel eens zeggen, maar ik ben ervan overtuigd dat iemand die lezen saai noemt, simpelweg nog niet het soort boeken gevonden heeft waar hij of zij in kan verdrinken. En ik ben ervan overtuigd dat dat soort er voor iedereen is. Je hebt dan gewoon inspiratie en tips nodig van anderen. Er lopen op scholen, in boekhandels en in bibliotheken heel wat mensen rond die deze tips kunnen geven.

STIMULEER JE KIND

Wil je dat je kind meer gaat lezen? Naar mijn idee is de beste stimulans jouw eigen voorbeeldgedrag. Wanneer je kind jou regelmatig ziet lezen in een krant of een boek, wordt lezen een activiteit die je kind als normaal beschouwt. Zorg dat lezen een normale gewoonte wordt. Pak zelf regelmatig een boek en praat over de boeken die je leest. Maak er iets gezelligs van; samen op de bank met een boek, een kop thee of chocomel en wat lekkers om te snoepen. Beloon het kind door samen naar de boekhandel te gaan of een extra uitje te maken naar de bibliotheek en laat het kind zijn eigen boeken uitkiezen. Houd ook de activiteiten in de gaten die de boekhandel of de bibliotheek organiseren. Nu met de voorleesdagen is er op veel plekken weer veel te doen!

Let op! Het gaat er niet om dat je kind weer een boek heeft uitgelezen, beloon niet het resultaat, maar het proces. Het gaat om het leesplezier!

Ik gun alle kinderen het gevoel niet te willen stoppen met het boek dat ze aan het lezen zijn. Het helemaal te verdrinken in een andere wereld. Het door blijven denken na het lezen van het boek, het elkaar enthousiast maken. En dat maakt kinderen echt gelukkiger, ik weet het zeker. En volwassenen trouwens ook…

TIPS

Ik deel graag een aantal boekentips met je:

1)      Pluk van de Petteflet – Annie M.G. Schmidt

Deze klassieker blijft een van mijn favorieten. Ik heb ‘m altijd met veel plezier voorgelezen aan groep 4 tot en met 8, en kijk er echt naar uit deze met ons meisje te kunnen gaan lezen.

2)      Dummie de Mummie  - Tosca Menten

Wat een ontzettend grappige serie is dit. Ontzettend goed geschreven, je ziet de gebeurtenissen zo voor je.  Ook deze was in iedere klas een hit. En stiekem nog een beetje leerzaam ook…

3)      Lampje – Annet Schaap

Voor mij was dit hét kinderboek van 2017. Wat een mooi en ontroerend verhaal. Een pareltje.

En tenslotte; het boek dat ik elke avond voorlees aan ons dochtertje is natuurlijk op dit moment mijn favoriet; Raad eens hoeveel ik van je hou van Sam McBratney, zo lief!

IMG_0522 (2).jpg

Ik wens je ontzettend veel (voor)leesplezier, en ik hoor graag jouw tips! 

Scheiden, het overkomt heel veel kinderen. Klokhuis maakte er een serie over!

Ouders die gaan scheiden. Jaarlijks overkomt het zo’n 70.000 kinderen. Omdat een scheiding meestal leidt tot een verandering van veel wat veilig en vertrouwd is, kan een scheiding van de ouders behoren tot een van de meest ingrijpende gebeurtenissen in het leven van een kind. Een scheiding kan van alles bij kinderen teweeg brengen; boosheid, verdriet, in de war zijn, of problemen krijgen met slapen. Het kan aanleiding zijn tot bepaalde zorgen en (onterechte) overtuigingen bij het kind.

Gelukkig leren de meeste kinderen goed omgaan met een scheiding en wennen ze na een tijdje aan de nieuwe situatie en hoeft een scheiding echt niet te leiden tot een trauma bij het kind. Ontzettend belangrijk is hierbij de manier hoe de ouders met de situatie en de kinderen (en met elkaar!) omgaan en dat het kind bij iemand terecht kan met zijn zorgen en gedachten.

Het kan kinderen ook helpen te weten dat ze niet de enige zijn die met zo’n situatie te maken hebben, dat ze niet alleen zijn in hun verdriet en hun zorgen.

Het Klokhuis heeft vier afleveringen gemaakt over scheiden. Leerzaam voor iedereen, en extra interessant voor kinderen en de ouders die er zelf mee te maken hebben. De eerste aflevering is inmiddels uitgezonden en online terug te zien, de overige afleveringen worden de komende weken op donderdag uitgezonden om 18.23 uur op NPO 3. Een aanrader! 

Wiens dag maak jij een beetje mooier vandaag?

Pay it forward & be the reason someone smiles today!

 

Wie heeft ‘m niet gezien? ‘Pay it forward’, de film uit 2000 met Kevin Spacey in de rol van een docent die zijn leerlingen de opdracht geeft een manier te bedenken om de wereld te verbeteren. Leerling Trevor (gespeeld door Haley Joel Osment) bedenkt een plan waarbij iedereen iets goeds moet doen voor 3 mensen, die op hun beurt ook weer iets goeds doen voor 3 mensen en zo verder…

Hoe mooi zou de wereld zijn, als iedereen er zo in stond? Nu kunnen we natuurlijk alleen ons eigen gedrag sturen, dus waarom zouden we niet in het klein beginnen om de wereld een beetje mooier te maken?

Hierbij neem ik me voor om elke dag een actie te ondernemen (klein of groot) om de dag voor een ander net een beetje mooier te maken. Doe je met me mee? Juist misschien ook wel erg mooi en leerzaam om dit regelmatig samen met je kind te doen…

Ook voor klimRoos ben ik bezig met het bedenken van een mooie, wat grotere 'Pay it forward- – actie, dus houd de site in de gaten!

Maak er een mooie dag van, en be the reason someone smiles today!

 

(Met dank aan Wikipedia en Youtube)

‘De kinderen die het meest lachen, daar moet je je het meest zorgen om maken’

Een babybezoek en een interview in Volkskrant Magazine van 27 febr. met schrijfster Griet op de Beeck hebben me dit weekend flink aan het denken gezet. 

De gelukkige moeder zei op een moment dat haar dochtertje precies liet weten wanneer ze ergens behoefte aan had en dat het daardoor eigenlijk gemakkelijk was om goed voor haar te zorgen. Griet op de Beeck zei in haar interview: ‘de kinderen die het meest lachen, daar moet je je het meest zorgen om maken’. Ze doelde daarbij op het feit dat in haar overtuiging kinderen die misbruikt of mishandeld worden vaak niet worden gezien, omdat het de kinderen zijn die ‘nooit om iets vragen, die zorgen dat altijd alles geregeld is en die het iedereen naar de zin proberen te maken’’. Dit laatste deed mij als leerkracht weer even stilstaan en deed me ook realiseren waarom ik als kindercoach werk.

In mijn volle klas zijn het de drukkere kinderen die opvallen en die uit zichzelf de aandacht vragen. Zij laten weten dat ze ergens behoefte aan hebben. Wat hun behoeftes zijn, dat is niet altijd meteen duidelijk, maar dat ze ergens behoefte aan hebben, daar kun je niet omheen. En als leerkracht kan ik echt blij zijn met de kinderen die rustig zijn, goed luisteren en nooit voor problemen zorgen. En dat deze kinderen juist ook veel nodig kunnen hebben, dat realiseer ik me niet altijd voldoende.

Waar gaat het mis? Wanneer stopt dit kind om zijn behoeftes kenbaar te maken, zoals het als baby ongetwijfeld wel deed, waar is het dan al tegenaan gelopen? En hoe vaak? Maar belangrijker nog; wat kan ik als leerkracht of kindercoach doen om deze kinderen zich zo veilig te laten voelen dat ze hun behoeften weer wel durven te laten weten zodat ook zij door kunnen met hun groei? 

Dat wordt mijn voornemen voor de komende weken: extra alert zijn op die lieve, rustige kinderen, en mezelf vaker afvragen hoe ik voor hen iets kan betekenen. En dit mezelf niet alleen af te vragen, maar ook de vraag aan deze kinderen te stellen…

Ik ben trouwens erg benieuwd naar Gij nu, het nieuwe boek van Griet op de Beeck, het staat op mijn verlanglijst om te lezen, want ik heb genoten van haar vorige boek Kom hier dat ik u kus.