Vorige week mochten de basisschoolleerlingen voor het eerst sinds lange tijd weer naar school, mocht onze dochter weer voor het eerst naar het kinderdagverblijf en zo kon ik ik ook weer in mijn praktijk - fysiek :) – aan de slag. Ik verwacht dat ik aan deze normale weekindeling weer heel snel gewend ben. Ik kan me voorstellen dat het voor veel ouders juist weer opnieuw wennen is; kinderen gaan misschien halve dagen of delen van de week naar school terwijl er ook nog steeds veel werk moet worden verricht - weer een verandering in de week -. Maar ook die situatie zal weer gaan wennen.

Ondanks dat ik aan het begin van de lockdown echt heb moeten wennen aan het feit niet meer in de praktijk te werken, op een enkele onlinesessie na, en eigenlijk fulltime moeder te zijn, terwijl ook vriendlief elke dag thuis aan het werk was, kijk ik er ook echt met dankbaarheid op terug. We hebben veel mooie dingen samen gedaan, ook al was dat voornamelijk thuis, en stappen gezet, met name in de ontwikkeling van onze dochter.

Wat neem ik mee uit deze periode?

Missen is een vorm van liefde. Voor de lockdown waren wij nogal vaak op pad en spraken we veel af met vrienden en familie. En toen zaten we dus thuis. Vooral niet meer naar onze ouders gaan of met de gehele familie bij elkaar kunnen zijn is iets wat ik mis, en wat ik daardoor nog meer ben gaan waarderen. En wat kijk ik er naar uit wanneer dat weer helemaal kan!
Oog voor de ontwikkeling van onze 2.5 jarige, wat gaat het hard! Wat ze allemaal al snapt, hoe ze praat, hoe ze grapjes maakt en wat ze allemaal ontdekt, het is zo mooi om dat nog bewuster mee te maken.
Ik vind het fijn om uit te slapen, maar soms ook erg fijn om weer vroeg op te staan. Geen reistijd hebben, of zelfs niet te hoeven werken zorgt voor meer vrijheid en meer slaap, dat is heel fijn. Maar toen ik afgelopen maandag weer een wekker opgezet had, vond ik het toch ook wel prettig om weer vroeg aan de dag te beginnen.
Alles is een fase; in deze periode hebben we onze dochter geleerd zonder speen te slapen en hebben we stappen gezet richting zindelijk worden. Vooral het zonder speen slapen heeft veel huilpartijen – zowel overdag als midden in de nacht opgeleverd -, maar we zijn erdoor, en ook dit is voorbij! :)

En in wat voor gezinssituatie jij ook zit, ik hoop dat dat voor jou ook geldt en dat je positieve gevoelens overhoudt aan deze weken, ook wanneer alles weer meer richting normaal gaat. (want laten we hopen dat we die kant wel op blijven gaan). Welke dingen heb je de afgelopen weken met je kind(eren) gedaan die je voorheen amper deed? Welke dingen heb je over jezelf en je kind geleerd? Welke voornemens heb je? Wat voor waardevolle gesprekken heb je met je kind gehad (op welk niveau dan ook)?

Schrijf het voor jezelf op, maar praat er vooral ook over. Met je partner en met je kind.

Tijdens vrijwel elke avond naar bed brengen zei ik of mijn dochter dat vandaag een mooie dag was, en dat het morgen vast weer een mooie dag zou worden. En dan benoemden we waarom we dat dachten. Zo simpel en klein, maar ook effectief. Het dankbaar zijn voor dat wat wel kan en dat wat er wel is, en laten we eerlijk zijn, voor de meesten van ons is dat nog steeds ontzettend veel!